In de trein van Irkustk naar Ulaan Batar

20 juli 2013 één na laatste traject van Irkutsk naar Ulaan Batar (een dag en een nacht)

We komen in een Chinese trein terecht, met Chinese manlijke Provodnic 's . Jeetje, wat een oude zooi...... We hebben met z'n 2en een coupé en Adriaan zit met de Fam. Knots in één coupe in dezelfde wagon. Ineke en Robbert zitten in een andere wagon. We hebben leuke buren, een Nederlands gezin die ook al het nodige van de wereld heeft gezien. Ze hebben een kidsreis van koning Aap door China gemaakt Anne-Marie, met jouw collega Marieke als reisleidster.
Fokje ligt te slapen, ze is een beetje gesloopt geloof ik.......

De route door Siberië is in één woord geweldig. Ik heb al meer foto's gemaakt dan in alle voorgaande dagen. Het landschap is zo afwisselend, van in het begin de opkomende zon en een heel mooi stuk om het Baikalmeer wat tussen het bergachtige gebied met de vele bochten ligt, de prachtige stationsgebouwtjes en nog heel veel meer. Ik lig op de loer voor de mooiste shots van de omgeving. Onze trein in een scherpe bocht is al gelukt, maar het kan nog beter. Ben zoooo blij met m'n nieuwe camera, hij is supersnel en stelt automatisch scherp. Ik zet de foto's dan direct op de iPad en krijg van iedereen complimenten over de prachtige foto's die ik maak, zelfs van Adriaan die toch een professional is! Hahaha.

Toen we instapten was de wind koud..en we kunnen nu gelukkig wel de ramen open doen en door het open raam voel je de "Siberische"koude wind!
En nu om half 4 smiddags is het tropisch warm in de trein, zonder airco maar wel met fan!

Om Half 7 savonds naderen we de grens van Mongolië en van ochtend werd ons al verteld dat al het gedoe bij de Duane en voordat alle autoriteiten onze paspoorten in beslag hebben genomen en gecontroleerd en nadat we ongeveer 6 formulieren hebben ingevuld kunnen we na 5 uur vertrekken om uiteindelijk de echte grens over te gaan. En we gaan weer een uur terug in de tijd.

Oh ja, we moesten een uur de trein uit tot 20:15, dus iedereen lekkere dingen kopen in de vele winkeltjes en kraampjes op het perron. Er stond iemand te BBQ en en Robbert stond te wachten op z'n kippen op stok. Wij liepen alvast terug en kwamen met een hele groep het perron weer op lopen. Het was inmiddels 20:05 ofzo, dus iedereen dacht: tijd zat. Maar dat was niet zo, we wáren te laat! Iedereen had om 20:00 in de trein moeten zijn. Dus moest iedereen een grensgebouwtje in en mochten niet meer naar buiten, maar Robbert stond nog te wachten op z'n kip. Inmiddels waren ze klaar en hij komt het perron op lopen en ziet niemand meer op het perron, oh shit dacht die de trein rijdt weg en ik sta nog buiten zonder paspoort en alles. Hij raakte in paniek en zette het op een rennen terwijl de trein nog niet eens reed en riep: stop the train, stop the train en toen zag hij ons ineens in het grensgebouwtje staan. Poeh, wat een opluchting.....waarschijnlijk doen ze hetzelfde tafereel iedere dag met de toeristen, want die Chinezen lachten zich helemaal rot.

Om 06:30 worden we verwacht in Ulaan Batar, maar of dat lukt met zoveel vertraging dat is de vraag. Nou jullie horen het allemaal over een paar dagen.
In Ulaan Bator meer nieuws van ons!!!
Toedeledoki, Inge & Fokje