30 juli Beijing en de Chinese muur...Mutianyu

30 juli Beijing en de Chinese muur...Mutianyu

Vandaag gaan we de Chinese muur beklimmen, samen met Jos en Antoinet. We gaan op eigen gelegenheid, met de metro, bus en taxibusje. Zijn zo'n 1,5 uur onderweg. Onderweg naar de metro riep ik al, heel stoer.....ik loop helemaal naar de top. Een beetje afzien heb ik deze hele trip nog niet gedaan.
Daar aangekomen eerst maar even een bakje koffie en een paar flesjes water kopen en de klim kon beginnen! Oh nee, eerst nog van 1 naar 13 met de kabelbaan en de rest lopen, klimmen en klauteren, tot 24..toen we eenmaal aan het lopen waren zei Antoinet: loop maar in je eigen tempo en we wachten wel op de gene die t laatste beneden is. Dus na een paar fotootjes zei ik: K ga er nu vandoor, moet tenslotte ook wat verder lopen dan jullie. Wat was het warm, wel 40 * dus ook loodzwaar. De zon deed goed z'n best om t ons wat moeilijker te maken. Onderweg een paar keer gestopt voor een foto van het geweldige uitzicht. Het was af en toe heiig en vreesde met grote vrezen voor de foto's. Als je zoiets doet dan wil je de werkelijkheid zo graag laten zien aan onze familie en vrienden die hier niet zijn.

Af en toe keek ik naar beneden of ik de rest ook nog zag en inderdaad ze waren nog steeds in zicht. Later kwam ik op een punt waarvan ik dacht dat het de top was, maar toen ik er aankwam zag ik mensen van een trap afkomen die naar een hogere lavel ging. Shit! Er stond ook een rode vlag op dat punt te wapperen, daar klamte ik me aan vast. Er kwam een Zwitser naar beneden waaraan ik vroeg of het nog lang lopen was naar de top en hij zei nog zo'n 15 tot 20 minuten. Nou als dat zo is dan valt het mee. Dus nadat ik weer een paar foto's had gemaakt, ging ik weer verder. Ik kwam boven en er was helemaal niemand, alleen een mannetje die souveniertjes verkoopt. Lag lekker op een muurtje te slapen. Ik vroeg of ik de enige was en hij zei yes! Nou leuk, klim je al in je eentje die muur op en ben je de enige toerist daar boven. maar ineens kwamen er een paar mensen van de andere kant omhoog, ze waren aan de ene kant omhoog gegaan en aan de andere kant weer naar beneden. Ik was blij dat ik weer naar beneden kon. Het laatste stuk vond ik loodzwaar, zowel omhoog als naar beneden. Zo stijl! In de lonely planeet staat dat de Wandeltijd afhankelijk van je conditie ongeveer 4 uur is, inclusief rustpauzes. Nou dan heb ik het nog niet eens zo slecht gedaan.

Het is weer tijd om naar beneden te gaan.
Kom ik weer op de vorige lavel zie ik Fokje daar ineens staan. Was ze alleen verder omhoog gegaan, ik had niet verwacht dat ze zo ver zou komen, dus supertrots hebben we toen een paar leuke kiekjes gemaakt, met grote en kleine vlag en medaille.....haha...dat was de grote muur, het verhaal is misschien niet zo spectaculair maar wij vonden het een geweldige ervaring.

Na een welverdiende douche met Roel en Doreen uit eten gegaan omdat ze de volgende dag naar NL vertrekken. Daarna begon het te waaien, onweren en verschrikkelijk hard te regenen. Jodokus is weer es op vakantie hoor, een moesson!
Doei, Fokje en Inge