We zijn in Beijing

28 juli 2013 het laatste traject van Ulaan Batar-Beijing
Het traject:
Ulaan Batar-Choir-Sainshanda-Dzamynude-Erlian-Zhurthe-Jining-Datong-Zhangliakou-Beijinggggg

Het laatste traject is aangebroken en het eind van ons avontuur is helaas ook in zicht :(( maar we gaan niet aftellen hoor!!! We zitten met Jos en Antoinet in de coupe, die we in Moskou ook al hadden ontmoet. Het wordt dus wel een gezellige rit met deze 2 reislustige Brabanders van onze leeftijd.
Het landschap vanaf Ulaan Batar is erg ééntonig en veranderd al snel naar nog ééntoniger omdat we door de Gobiwoestijn rijden. Het is een beetje glooiender dan de uitgestrekte steppes. Dit duurt de hele middag tot begin van de avond.

Om 19:15 bereikten we de grens en begint er een heel ritueel. We verlaten Mongolië bij de plaats Dzamynude. De trein stopt en begint het invullen van grensformulieren, controleren van de paspoorten, het in en uitlopen van douanebeambten en nog veel meer. Totdat we de grens overgaan en denken China binnen te gaan. De paspoorten worden weer gecontroleerd waarna ze vervolgens in beslag worden genomen. Maar bij onze coupe en bij Fokje's paspoort wordt er wel heeeeel lang gekeken naar haar foto en weer naar Fokje en weer terug. De douanebeambte roept wat door een walky talky en ze vinden dat haar foto op het paspoort niet helemaal klopt met de werkelijkheid. Ze moet 2 X haar naam zeggen, maar niets is afdoende, maw ze vertrouwen het niet ze moet mee komen, de trein uit het grote kantoor in. Ik vroeg nog aan de provodnic waar ze met haar naar toe waren gegaan en dacht nog, misschien moet ik mee, maar dat had vast niet gemogen. Fokje vertelde dat ze steeds haar naam moest zeggen en hun recht aan moest kijken en er kwamen steeds meer mensen om haar heen staan. Op een gegeven moment was het oké en werd er op de deur van de trein geklopt en ze mocht weer naar binnen. Poeh, was even spannend!!! Maar ze heeft zich kranig gehouden :)

Toen alles verder in orde was kreeg iedereen z'n paspoort terug en gingen we verder de grens over. Het was inmiddels 23: 00 Uur en we reden wat door totdat we bij de enorm grote loods waren aangekomen voor het verwisselen van de wielen/onderstellen. Per wagon gebeurde dat. Wij besloten in de trein te blijven en konden alles vanuit het raam aanschouwen en ik heb er mooie plaatjes van geschoten. Het hele tafereel duurde een kleine 4 uur, maar zijn om half 1 naar bed gegaan.

Om 06:30 werd ik wakker, Fokje was al op en spik en span in de kleren. Snel aangekleed, tanden poetsen en op naar de restauratiewagon. We kregen van de Chinese provodnic een voucher voor een gratis ontbijt en lunch. Dat is goed geregeld dus. Het ontbijt smaakte lekker, vooral de thee was heerlijk. Het landschap is zo GEWELDIG en we rijden door 60 wat kleine maar ook langere tunnels. Toen we weer in de coupe zaten reden we al langs een klein stukje muur, maar het was te klein voor een mooie foto. De lunch was een heerlijke Chinese rijsttafel met stokjes, wat hebben we genoten en hebben super veel zin in Beijing.

Bijna 8000 km per trein afleggen en door Siberië en 3 landen bijna op de minuut af aankomen, dus nul vertraging. Daar kan Nederland nog wat van leren!

Om 14:30 komen we aan in Beijing en dat was dan de Transmongolië-Express. Het was een ervaring om noooooit te vergeten en dan spreek ik niet alleen voor mezelf hè Fokje!?!?

Jeetje, wat een mensen op het station en voor het station. Beijing met z'n ruim 20 miljoen inwoners is de drukste stad die ik ooit heb meegemaakt.

In Beijing het laatste van de avonturen van Fukkie Dukkie en inge pinge poepchinees ;-)

Zai Jian Fokje & Inge