3e en 4e dag Transmongolië-Express

16 juli 2013, traject; Petrovavlovsk-Omsk-Novosibirsk
Weer heerlijk geslapen en lekker ontbijtje gehad. Crackertjes met kaas, thee en karnemelk en als toetje een appel. Na ons ontbijt komt Adriaan even langs om te buurten. Adriaan reist ook alleen en is al z'n hele leven op pad. Is 47 jaar en ziet er een beetje kunstzinnig uit. Dreads tot aan z'n middel en een beetje een geleefd hoofd. Fokje vindt dat hij een markante kop heeft. Tja, zo kan je het ook noemen. Hij was helemaal op dreef en ik dacht, toedeledoki...ik ga even een stukkie de trein van 700 mt door, laat die meiden maar even Adriaan z'n sterke verhalen aanhoren. Zo gezegd zo gedaan. 3 wagons verderop zat Robbert in z'n coupe. Hij was het boek van Floortje Dessing aan het lezen. Hij is een voetbal liefhebber in hart en nieren en zijn clubje is ook gepromoveerd naar de eredivisie, net als Cambuur. Robbert gaat een jaar op wereldreis en is ook in Moskou begonnen. Zo leuk dat hij tot aan Beijing dezelfde route als ons gaat doen. Zelfs dezelfde trekking. Ineke had zo gehoopt dat hij met haar zou opreizen, maar helaas moet ze na Ulaan Batar zonder hem verder...hihihi :) Even later kwam Adriaan alweer terug omdat de trein ging stoppen.

We gingen de trein uit en daar kwamen Fokje en Ineke ook al aangelopen. Fokje zei meteen; je hebt wat gemist! Ineke haar IPhone werd gestolen toen hij op de lader op de gang lag en zij gingen de dief achterna en gingen hem te lijf. Ineke heeft hem met hete soep 3e graads brandwonden aangebracht en Fokje heeft hem in de houdgreep genomen, vervolgens heeft Ineke hem nog in z'n ballen getrapt en Fokje heeft hem vol in het gezicht gemept. Van angst had hij de iPhone al ergens op de grond gegooid en ze hebben hem zolang tegen gehouden totdat ze de telefoon op de grond zagen liggen. Sergej stond in de deuropening en zei; je komt er niet langs. Hun held, die skat.... "Beroving op de Transmongolie Express" haha...de hele wagon in rep en roer en onze provodnic wist zich ook geen raad! Nou dat heb ik weer. Gebeurd er wat, ben ik er niet bij. Maar goed, er gebeurd dus genoeg op de trein, we vervelen ons geen moment.

De tijd vliegt voorbij en blijkbaar zijn we door tijdzones heen gegaan. Het was nog maar half 8 s avonds en het was ineens pik donker. We zijn bang dat we op onze eindbestemming Listvianka allemaal met een dikke jetlag voor pampus liggen. Het tijdsverschil was ineens 3 uur verder dan in Moskou.
En het is nu 3 uur snachts en iedereen ligt al te pitten en wij zijn nog verhaaltjes aan het typen/schrijven en we liggen om de haverklap in een deuk, om Sergej die boven ligt te slapen en ons toch niet verstaat en waarom eigenlijk. " tis zo'n lieve man en hij is een onze held" haha
We moeten nu echt gaan slapen, want Sergej stapt morgen om 10:00 uur uit de trein en we moeten onze held natuurlijk wel uitzwaaien, want we hebben ook z'n worst opgegeten....
Trusten, XXX


17 juli 2013 laatste traject titaan Listvianka

Vanochtend opgestaan en m'n hoofd voelt best wel raar! Zijn door 5 tijdzones gegaan en net of ik een jetlag heb. Dan rij je weer een stuk en is het ineens weer 2 uur later dan in Moskou. We moesten wel steeds de Moskoutijd aanhouden omdat die tijd in de trein ook wordt aangegeven. Het is steeds een gereken, omdat we onze horloges op de Moskoutijd houden en onze iphones gaan wel automatisch naar de locale tijd. Het werd iedere dag lastiger, maar ja toch wel leuk. We hebben Sergej uitgezwaaid en kreeg van ons een dikke zoen op z'n wang en werd er verlegen van, 3 van die westerse vrijgevochten meiden. ...haha! Deze dag gaat wel snel voorbij omdat we niet zoveel tijd hebben tot de volgende ochtend. Weer waren we allemaal in de war door het tijdsverschil. We dachten dat we om half 10 sochtends uit de trein in Irkutsk zouden stappen, maar dat is dus de locale tijd van Irkutsk/ Lisvianka aan het Baikalmeer en dan is de Moskoutijd half 5 sochtends. Nou ja, het zal wel...we zijn allemaal een beetje de weg kwijt. We zijn benieuwd hoe het aan het Baikalmeer is, misschien lekker wandelen en misschien zelfs zwemmen in het meer, dacht Ineke!
We gaan het allemaal beleven, dus ben je benieuwd naar het vervolg van onze avonturen, lees dan ons volgende verslagje ;-)

Kus Inge en Fokje