El Fin Del Mundo: Ushuaia

21-12-2012 en dan is het zover: Ushuaia
Toen we bij de busterminal aankwamen kregen we al te horen dat de bus een uur verlaat was. Of die bustrips nog niet lang genoeg zijn...dat uur werden er 3 uur. Hier moet je je maar niet druk maken om dit soort lange wachttijden, want je hebt alleen jezelf ermee.
Eenmaal vertrokken om half 12 was het een klein half uurtje rijden toen we de grens van Chili bereikten en de meeste reislustige lezers onder ons kunnen wel raden hoe dat er aan toe gaat. Bij het boeken van de bus hadden we al van die grensformuliertjes meegekregen en hadden die ook netjes van te voren ingevuld. Bij de grens mochten er 10 personen tegelijk de bus uit om bij de douane je dingen te regelen, nam ongeveer een uur in beslag. Iedereen zat weer goed en wel in de bus, moest iedereen weer de bus uit, al je handbagage mee en in de rij voor een gebouwtje waar je bagage werd gecontroleerd. Iedereen was gecontroleerd en hup, allemaal weer de bus in en we konden verder. Dat alles heeft zo'n 2 uur in beslag genomen en we zijn ongeveer 30 km op weg. Dat wachten wordt vast beloond met de prachtige ervaring van Fin Del Mondo....

Hè hè, dat schiet op! Zo'n 45 minuten op weg, komen we aan bij de ferrie, net de boot van Ameland. Iedereen weer uit de bus en wachten op de boot. Toen hij er eenmaal was moesten er eerst een zooitje vracht (auto's), bussen, campers en motoren af. Toen dachten we dat we wel weer in konden stappen, maar nee we gingen lopend de boot op. Eenmaal boven, zagen we ineens allemaal zwart/witte dolfijnen langspringen. Was zo'n leuk gezicht. De boottocht duurde ongeveer 20 minuten. We konden weer instappen en daar gingen we weer op weg.

Na een heeeeele tijd rijden over een onverharde weg met weet ik hoeveel kuilen, bereikten we de grens van Argentinië weer, daar weer hetzelfde ritueel als bij de grens van Chili. Ging iets sneller dan de vorige keer. Het werd hoe verder we naar het zuiden gingen steeds kouder en kouder ( voelt ongeveer rond het vriespunt) en dan noemen ze dit zomer, wil je niet weten hoe koud het hier in de winter is. Een Argentijns meisje die achter ons zit, spreekt perfect Engels, makkelijk voor als je iets niet begrijpt.

Dachten we dat we de grens van Argentinië hadden bereikt, maar we reden Chili uit en toen was er een stukje niks terwijl onze paspoorten werden ingenomen. Even later stopten we weer en toen waren we pas bij de grens van Argentinië. Vanaf de grens nog 290 km naar Ushuaia. En het was inmiddels 20:00 uur. Denk niet dat we nog voor 00:00 uur het eind van de wereld bereiken.......

En ja hoor, na zo'n 100 km stopten we weer in Rio Grande, moest iedereen de bus uit. Wij bleven gewoon zitten omdat we dachten dat een gedeelte van de passagiers in Rio Grande moest zijn. De hele bus liep leeg en iedereen nam z'n boeltje mee. We dachten hè.....nou ook maar de boel oppakken, bleek onze bagage al buiten te staan en moesten we de trip in een andere bus voortzetten. En koud dat het in die bus was. De zon ging ook niet snel onder dus zagen we sneeuw op de bergen liggen. Hèhè, toch om 23:45 uur in Ushuaia aangekomen en de wereld bestaat nog steeds. Die Maya's snappen er ook niets van. Een taxi genomen om ons naar 't hotel te brengen en weer dachten we; waar komen we terecht? Het was inmiddels donker en na zo'n 20 minuten rijden waren we er, erg mooi hotel, maar in the middel of nowhere.
Toen we de volgende dag wakker werden keken we naar buiten.....WAUW, wat een uitzicht.......echt the end of the world ;) 3040 km in de bus vanaf Buenos Aires is het nu al dubbel en dwars waard.....

Fijne kerst allemaal, bij ons is die vast WIT....Hihi