Jut & Jul naar Chili ipv Iguazu

Plannen gewijzigd en toch naar Chili. ;)
Zo, wat zijn we lekker wispelturig met z'n tweetjes. Onze reis verloopt niet
anders dan we verwacht hadden, want we hadden namelijk niks bedacht van te
voren, alleen een ticket Amsterdam-Buenos Aires en weer terug! Nou ja: avontuur
bestaat nog is ons motto en kijk dan wat een positief verhaal je dan krijgt.
Bijna 4 geweldige weken door Patagonia gereisd, met een afsluiting in El
Calafate tijdens oud & nieuw met leuke mensen in de kroeg doorgebracht 5 aardige
Zwitsers en 2 hele grappige meisjes uit Japan. 4 uur voordat het hier 00:00 was
even met Igor contact gehad via FaceTime en later ook nog met Louis, was leuk om
ze weer te zien en te horen.

1 januari hadden we ons bedacht; waarom laten we Iguazu niet voor wat het is,
omdat het een heel eind met de bus is, wel weer 20 uur, om vervolgens naar het
noorden te reizen en langzaam door naar boven naar Bolivia te gaan. Zoveel tijd
hebben we niet meer en voordat je er dan bent, ben je alweer een week verder. Zo
gezegd zo gedaan, maar uh: wij hadden onze ticket naar Iguazu al via internet
geboekt en ook al betaald??? Zouden we hem nog kunnen omboeken voor een ticket
naar Mendoza. Het kantoor was gesloten merkten we na 2 keer bellen. Dan maar
wachten tot morgen en het bij het loket in BA te proberen. En het is gelukt, oh
wat zijn we blij.....In Mendoza uren op terrasje gezeten, met een jong stelletje
die 6 maanden met 2 kleine kindjes aan het backpacken zijn door zuid-Amerika. De
moeder van de jongen was een week geleden naar BA gereisd om 3 weken met ze mee
te reizen, ze kwam uit Drachten; small world....terwijl ik dit schrijf zitten we
in de bus naar Santiago. We waren nog niet zolang op weg toen de bus ineens
stopte op de vluchtstrook, we dachten wat krijgen we nou? Toch geen lekke band,
maar toen stopte er ineens een taxi voor ons, stapten 3 vrouwen uit die hadden
de bus gemist en die taxichauffeur heeft gescheurd om ons in te halen.....zulke
dingen kunnen hier gewoon! Zouden we hetzelfde weer krijgen bij de grens van
Chili? Zoiets geeft zo'n reis best wel charme....

Na 2,5 uur rijden: stop! Komt een gendarmeria met hond de bus in. Blijkbaar
merkt die hond iets, waarna er nog een gendarmeria meneer de bus in komt. En nog
een, en nog een, en nog een. In totaal een man of acht. Maar wat Ze nou zoeken
weet niemand. Er blijkt iets te zijn met de lui die met de taxi de bus ingehaald
hebben. Die ene was net ma Flodder, die zichzelf in een te strakke legging en
dito te strak en vooral ook te kort truitje had geperst (probeer daar maar eens
even een beeld van te krijgen, brrrr de koude rillingen lopen alweer over m'n
rug) ...liep steeds voor ons langs om, ja, waarom eigenlijk? Hoe dan ook, na een
tijdje moest iedereen de bus uit. Al met al duurde dit geintje maar liefst bijna
anderhalf uur. En wat werd er nou uiteindelijk gevonden?wij denken idd niks!
Voor zover we het konden volgen.
Dus eindelijk konden we verder richting douane, want dat feest stond ons ook nog
te wachten.

Na een dik half uur rijden: stop, douane! Je kon de bus uit voor de baño (Spaans
voor toilet) maar dan weer terug de bus in en wachten. Vervolgens met z'n allen
naar lokketje 1 voor de stempel in je paspoort dat je Argentinië verlaten hebt
en aansluiten in de rij voor lokketje 2, waar een andere meneer een stempeltje
plaatst dat je Chili in bent gekomen. En dit duurt alles bij elkaar weer zo'n
drie kwartier.
Iedereen weer in de bus en rijden maar. Inderdaad, wel een metertje of 50 en dan
weer stoppen, iedereen de bus weer uit en opstellen in twee rijen om je bagage
te laten checken. En niet alleen je handbagage, alles moet de bus uit en wordt
gescand. Ook dit bureaucratische geintje duurt weer een klein uurtje maar dan
kunnen we toch echt eindelijk verder. Hè hè.

In duizelingwekkende vaart slingeren we de 27 haarspeldbochten naar beneden af
richting Santiago, waar we rond 11 uur op het busstation aankwamen. Hop in de
taxi richting gereserveerd hotel. Maar dat was toch iets verder weg dan gepland,
zodat deze rit ons direct alweer 20.000 peso's (32 euro) kostte. Later blijkt
dat dit toch wel veel te veel is, maar ja wisten wij veel. De taximeter gaf het
aan en meestal is een taxi met meter wel goed, maar deze keer zijn we weer eens
ouderwets genaaid zei die man van het hotel.
Hoe dan ook, rond half 12 zijn we (na 2 dagen reizen) eindelijk in ons hotel in
Santiago de Chili. En nu maar hopen dat Chili de moeite waard is!

Toedeledoki en tot de volgende keer