Kilimanjaro dag 1

Dag 1 Kilimanjaro

Nou, hè hè, de dag van de beklimming is aangebroken. 7 uur maar naar het ontbijt, want tegen de tijd dat je alles gekregen hebt wat je eten wilt en je het op hebt is het bijna anderhalf uur verder. En half 9 zouden we opgehaald worden. Zouden uiteraard, want het werd een uur later. Vervolgens was het nog dik 2 uur rijden naar de poort van de Marangu route die ons naar de top van de Kilimanjaro moet gaan brengen. En ja hoor, we zijn net ingeschreven bij de administratie of er barst een wolkbreuk los. Hebben wij weer. Maar...... we moeten eerst nog eten, dus maar hopen dat die hoosbui dan voorbij zou zijn.
En zie daar, we gingen om half 3 op pad en binnen een paar minuten konden de regenjassen alweer uit. Hebben wij ook eens mazzel. Hoewel de trip nog lang is uiteraard en we niet weten welk weer ons nog te wachten staat.
De eerste etappe leidt ons vanaf 1.900 meter hoogte, door het regenwoud naar een hoogte van zo'n 2.700 meter. Zoals alle gidsen al de hele dag lopen te vertellen, we moeten vooral pole pole (rustig, rustig) doen om de kans van slagen om de top te halen het grootste te krijgen. Dus gaat het in een gezapig tempo van iets meer dan 2 km per uur richting de Mandara hut: dat is de eerste overnachtingsplek. Onderweg hier en daar even een fotootje van de paparazzi, want die zijn niet alleen bij het hardlopen. Alleen moet je er hier even zelf voor zorgen.
Lekker doorlopend haalden we zowaar de grote groep in die maar liefst anderhalf uur voor ons (dus in de stromende regen) was vertrokken. Die namen pole pole wel heel erg serieus. Met nog een half uurtje lopen kwamen we aan op onze eerste plek om te overnachten. Ook hier eerst weer even inschrijven bij de receptie en dan naar je hutje. Klein, maar wel een stuk prettiger dan zo'n klein koepeltentje.
De boel even installeren voor de nacht, een bakkie water over je gezicht en op naar het avondeten. Hierover kunnen we wel stellen dat onze kok, Rudika, ons meer dan verrast heeft. De groentesoep was al heerlijk, maar de aardappeltje, sperziebonen en spinazie waren dat ook. Maar wat de maaltijd voor Inge en mij helemaal super maakte was toch wel het overheerlijke vlees in smakelijk pittig sausje. Jammer Reina, je mist echt iets. Maar ja, dat vinden wij dan weer.
Na de maaltijd nog een bakkie thee en instructies van onze gids Armani (u weet wel, die van Georgio) voor de volgende ochtend en dan lieve Koolsi.waarbenjij lezers, oogjes dicht en snaveltjes toe: slaap lekker!
Wordt vervolgd...