Dag 4, 5 en 6 Kilimanjaro
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Inge & Peter
02 Maart 2014 | Tanzania, Kilimani
Dag 4, 5 en 6 Kilimanjaro
De vierde dag staan we weer vroeg op om naar 4700 m hoogte te gaan lopen. Want, hoe eerder we daar zijn, des te meer rust we kunnen nemen voor de uiteindelijke zwaarste klim van de hele trip. Via een "redelijk eenvoudig" pad lopen we weer pole, pole (rustig, rustig) naar onze laatste slaapplek voordat de daadwerkelijke klim zal gaan beginnen. 's Middags liggen we al op ons bedje om wat uit te rusten van de tochten van de afgelopen dagen en om een uurtje of 5 schuiven we ons laatste happie voor die dag naar binnen.
Vervolgens weer naar bed om verder uit te rusten, voor zover dat maar mogelijk was.
En zo komen we dan ook aan bij dagje 4 en een half, de nacht van de zwaarste etappe naar de top. We moesten ons goed aankleden, want het zou daar flink koud kunnen zijn. En dus bestond de kleding uit: thermo onderbroek, lange hardloopbroek en je gewone broek. Daarboven: wollen thermoshirt, sportshirt, hardloop truitje, nog een hardloop truitje, fleece shirt, nog een sportshirt en een gore tech jack. Warme handschoenen en een bivakmuts. Oftewel een hele klerenkast aan kleding.
Daar gingen we dan in een heel heel heel rustig tempo de berg op. Na korte tijd werd het zo steil dat rechtuit lopen niet meer mogelijk is en we al zigzaggend naar boven schuifelen. Al snel haalden we een groepje voor ons gestarte klimmers in. Maar door die inhaalactie waren we zelf direct buiten adem. Toch gingen we gestaag verder, hoe zwaar en moeilijk het ook was. Op een gegeven moment gaf de Garmin gps zelfs aan dat het tempo maar liefst 200 m per uur was!
Keek je omhoog, zag je ik weet niet hoever boven ons lichtjes lopen, waar wij dus nog naar toe moesten. Wat doet een mens zichzelf aan?
Inge haar beentjes begaven het bijna zo weinig puf zat er nog in. Maar opgeven komt in ons pindaatje haar woordenboekie niet voor, dus bleef ze naar boven gaan. You can make it to the top bleef Armani onze gids maar melden, dus hielden we ons daar maar aan vast.
En ineens, vlak voordat we het moeilijkste gedeelte van de klim hadden gehad (na zo'n 6 uren klimmen!) kwam daar het licht van een heel klein streepje maan en ik weet niet hoeveel heldere sterren. Waren die er de hele tijd al? Geen idee. Vlak daarna kwam het licht van onze vriend: de zon. Dus warmte! Zo kwamen we aan bij het eerste punt, Gilman's point op 5681 m hoogte. Leuk natuurlijk, maar nog niet onze eindbestemming. Maar wel hoog tijd om even uit te rusten. Van de groep van 6 Duitse mannen blijken er nog maar 3 over te zijn, de overigen zijn halverwege teruggekeerd. Ook een groep van 3 jonge meiden vinden het bij dit punt welletjes en keren terug naar beneden.
Door het zuurstofgebrek herstel je echter niet erg, dus op naar het volgende punt, Stella point op 5739 m hoogte. Begint erop te lijken, maar we moeten nog even verder voor het werkelijke hoogtepunt, Uhuru Peak.
Wij hebben ons eindpunt nog steeds niet bereikt, dus zetten nog even door.
Dat even is dus nog zo'n 45 minuten omhoog lopen. Maar mijn God, wat is het uitzicht onderweg adembenemend. Zonder enig besef nog te hebben van tijd of wat dan ook komen we aan daar waar we wilden zijn. De tranen schieten ons in de schoenen, zo mooi en zo blij waren we dat we er eindelijk waren. Wat een wereldprestatie hebben we geleverd. Uhuru Peak op maar liefst 5895 m hoogte is door ons veroverd, wat voelen we ons trots. Maar ook steen en steen kapot. Nu moeten we nog terug wat ook nog een hele opgaaf zal worden met onze zwaar vermoeide beentjes.
Terug naar Gilman's point viel het allemaal nog wel mee qua looproute, maar daarna moesten we dus weer dat ongelooflijke steile pad af terug naar 4700 m. Dat afdalen ook weer een techniek op zich is blijkt al snel. Helaas gaat vermoeidheid totaal niet samen met techniek, dus ook dit is weer een loodzware opgaaf voor ons. Inge haar benen hebben er helemaal geen zin meer in maar moeten door. Want om nou op die berg te blijven is ook geen optie.
Zo komen we om half 1 weer terug bij ons bedje, maar is er eigenlijk geen tijd meer om hier te blijven. Toch regelt onze gids dat we een uurtje kunnen liggen en daarna weer terug naar 3700 m. We moeten er niet aan denken, maar hebben geen keus. Dus daar gingen we weer na een uurtje rust. Onze gids had gezegd dat het na een uurtje rust wel weer zou gaan en zowaar, hij kreeg weer gelijk. Eind van de middag kwamen we moe maar voldaan aan bij het laatste punt van deze dag. Direct door naar de eetzaal, eten en naar bed. Het is nog niet 8 uur, maar wat willen wij graag onze ogen sluiten. Deze prestatie is met stip op 1 binnen gekomen in de lijst met zwaarste prestaties ooit door ons geleverd. Ik vergelijk het als volgt: na het lopen van de Nijmeegse 4 daagse moet je vervolgens midden in de nacht een Elfstedentocht gaan schaatsen. Om een beetje een idee te krijgen hoe zwaar dit wel niet is geweest. En dan moesten we de volgende dag ook nog terug lopen. Nou was dat slechts 20 km, dus waar hebben we het over?
Ik vond het de stoerste ervaring in m'n leven en ben super trots op ons alle 3 dat we het gehaald hebben.
En wat de foto's betreft: het wil maar niet lukken ze op de site te plaatsen, dus verwijs ik jullie weer naar Facebook. Een kleine impressie.
Morgen gaan we op safari, dan vast weer geen tijd om berichtjes te plaatsen.
Doeiiiiiii, tot de volgende keer :-)
De vierde dag staan we weer vroeg op om naar 4700 m hoogte te gaan lopen. Want, hoe eerder we daar zijn, des te meer rust we kunnen nemen voor de uiteindelijke zwaarste klim van de hele trip. Via een "redelijk eenvoudig" pad lopen we weer pole, pole (rustig, rustig) naar onze laatste slaapplek voordat de daadwerkelijke klim zal gaan beginnen. 's Middags liggen we al op ons bedje om wat uit te rusten van de tochten van de afgelopen dagen en om een uurtje of 5 schuiven we ons laatste happie voor die dag naar binnen.
Vervolgens weer naar bed om verder uit te rusten, voor zover dat maar mogelijk was.
En zo komen we dan ook aan bij dagje 4 en een half, de nacht van de zwaarste etappe naar de top. We moesten ons goed aankleden, want het zou daar flink koud kunnen zijn. En dus bestond de kleding uit: thermo onderbroek, lange hardloopbroek en je gewone broek. Daarboven: wollen thermoshirt, sportshirt, hardloop truitje, nog een hardloop truitje, fleece shirt, nog een sportshirt en een gore tech jack. Warme handschoenen en een bivakmuts. Oftewel een hele klerenkast aan kleding.
Daar gingen we dan in een heel heel heel rustig tempo de berg op. Na korte tijd werd het zo steil dat rechtuit lopen niet meer mogelijk is en we al zigzaggend naar boven schuifelen. Al snel haalden we een groepje voor ons gestarte klimmers in. Maar door die inhaalactie waren we zelf direct buiten adem. Toch gingen we gestaag verder, hoe zwaar en moeilijk het ook was. Op een gegeven moment gaf de Garmin gps zelfs aan dat het tempo maar liefst 200 m per uur was!
Keek je omhoog, zag je ik weet niet hoever boven ons lichtjes lopen, waar wij dus nog naar toe moesten. Wat doet een mens zichzelf aan?
Inge haar beentjes begaven het bijna zo weinig puf zat er nog in. Maar opgeven komt in ons pindaatje haar woordenboekie niet voor, dus bleef ze naar boven gaan. You can make it to the top bleef Armani onze gids maar melden, dus hielden we ons daar maar aan vast.
En ineens, vlak voordat we het moeilijkste gedeelte van de klim hadden gehad (na zo'n 6 uren klimmen!) kwam daar het licht van een heel klein streepje maan en ik weet niet hoeveel heldere sterren. Waren die er de hele tijd al? Geen idee. Vlak daarna kwam het licht van onze vriend: de zon. Dus warmte! Zo kwamen we aan bij het eerste punt, Gilman's point op 5681 m hoogte. Leuk natuurlijk, maar nog niet onze eindbestemming. Maar wel hoog tijd om even uit te rusten. Van de groep van 6 Duitse mannen blijken er nog maar 3 over te zijn, de overigen zijn halverwege teruggekeerd. Ook een groep van 3 jonge meiden vinden het bij dit punt welletjes en keren terug naar beneden.
Door het zuurstofgebrek herstel je echter niet erg, dus op naar het volgende punt, Stella point op 5739 m hoogte. Begint erop te lijken, maar we moeten nog even verder voor het werkelijke hoogtepunt, Uhuru Peak.
Wij hebben ons eindpunt nog steeds niet bereikt, dus zetten nog even door.
Dat even is dus nog zo'n 45 minuten omhoog lopen. Maar mijn God, wat is het uitzicht onderweg adembenemend. Zonder enig besef nog te hebben van tijd of wat dan ook komen we aan daar waar we wilden zijn. De tranen schieten ons in de schoenen, zo mooi en zo blij waren we dat we er eindelijk waren. Wat een wereldprestatie hebben we geleverd. Uhuru Peak op maar liefst 5895 m hoogte is door ons veroverd, wat voelen we ons trots. Maar ook steen en steen kapot. Nu moeten we nog terug wat ook nog een hele opgaaf zal worden met onze zwaar vermoeide beentjes.
Terug naar Gilman's point viel het allemaal nog wel mee qua looproute, maar daarna moesten we dus weer dat ongelooflijke steile pad af terug naar 4700 m. Dat afdalen ook weer een techniek op zich is blijkt al snel. Helaas gaat vermoeidheid totaal niet samen met techniek, dus ook dit is weer een loodzware opgaaf voor ons. Inge haar benen hebben er helemaal geen zin meer in maar moeten door. Want om nou op die berg te blijven is ook geen optie.
Zo komen we om half 1 weer terug bij ons bedje, maar is er eigenlijk geen tijd meer om hier te blijven. Toch regelt onze gids dat we een uurtje kunnen liggen en daarna weer terug naar 3700 m. We moeten er niet aan denken, maar hebben geen keus. Dus daar gingen we weer na een uurtje rust. Onze gids had gezegd dat het na een uurtje rust wel weer zou gaan en zowaar, hij kreeg weer gelijk. Eind van de middag kwamen we moe maar voldaan aan bij het laatste punt van deze dag. Direct door naar de eetzaal, eten en naar bed. Het is nog niet 8 uur, maar wat willen wij graag onze ogen sluiten. Deze prestatie is met stip op 1 binnen gekomen in de lijst met zwaarste prestaties ooit door ons geleverd. Ik vergelijk het als volgt: na het lopen van de Nijmeegse 4 daagse moet je vervolgens midden in de nacht een Elfstedentocht gaan schaatsen. Om een beetje een idee te krijgen hoe zwaar dit wel niet is geweest. En dan moesten we de volgende dag ook nog terug lopen. Nou was dat slechts 20 km, dus waar hebben we het over?
Ik vond het de stoerste ervaring in m'n leven en ben super trots op ons alle 3 dat we het gehaald hebben.
En wat de foto's betreft: het wil maar niet lukken ze op de site te plaatsen, dus verwijs ik jullie weer naar Facebook. Een kleine impressie.
Morgen gaan we op safari, dan vast weer geen tijd om berichtjes te plaatsen.
Doeiiiiiii, tot de volgende keer :-)
-
02 Maart 2014 - 21:15
Anne-Marie.:
Goed gedaan, ben trots op jullie. Toppers!
Veel plezier tussen del beesten.
Kus,
E&A.
-
02 Maart 2014 - 21:21
Judith:
Wauw!!! Super van jullie! -
02 Maart 2014 - 21:38
Willem-Jan Branderhorst:
DIEP..........DIEP.........ZEER DIEP respect voor jullie drietjes.....twee kan ik persoonlijk en ben daar trots op dat ik jullie kan...!!!!....meen het bikkels xx -
02 Maart 2014 - 21:41
Ineke:
TROTS OP JULLIE!!! -
02 Maart 2014 - 21:42
Jeanette:
Wat een geweldige prestatie. Vanaf nu maar wat meer relaxen. Jullie zijn kanjers van de bovenste piek. -
02 Maart 2014 - 21:44
Peter Brugge:
Wat een mooi verslag is dit weer. Top prestatie en wat een mooie foto's. Daar kun je mee thuis komen!! -
02 Maart 2014 - 22:20
Olga:
Wat goed!!x -
02 Maart 2014 - 22:31
John:
TOPPERTJES..... en dat met een hele diepe buiging van mij
-
02 Maart 2014 - 23:03
Fokje:
Geweldig, wat goed! Trots op jullie!
Nou genieten van de safari en de beentjes laten rusten.
Liefs Fokje -
02 Maart 2014 - 23:24
Marian:
SUPER SUPER EN NOG EENS SUPER.
Echt een super prestatie. Trots op jullie alle drie hoor. En wat weer leuk om dit alles te lezen.
Heel veel plezier op safari geniet ook nu weer van moeder de natuur.
Dikke tùt van mij. -
03 Maart 2014 - 02:01
Alice:
Proficiat, Reina en collega's!!! Wat een prestatie! Nu lekker uitrusten en"the big five" gaan bekijken, zittend!
Groet, alice -
03 Maart 2014 - 07:54
Ellen:
Fantastisch!!!!!!
Gefeliciteerd!!!!!!!
En wat een verslag,hadden bijna het gevoel met jullie mee geklommen te hebben!!!!
Maar dan lekker met een kopje koffie achter de laptop!
Nu maar lekker uitrusten !!!
Echt geweldig!!!
Liefs Norbert en Ellen -
03 Maart 2014 - 08:41
Jel Adema:
GEWELDIG!!!!! Inge en Peter proficiat. Maar lieve dochter wat heb ik een bewondering voor jou.
Dikke kus xxx -
03 Maart 2014 - 09:37
Tonny:
WAUW diep respect voor jullie alle 3 hoor en nu lekker genieten van de safari
Dikke kus van ons -
03 Maart 2014 - 11:36
John Adema :
Gefeliciteerd, met deze topprestatie!!
En nu veel plezier op safari..
-
03 Maart 2014 - 12:36
Chris:
Goed gedaan, en vanwege de hoogte een enorme prestatie. Niet zo zeer de afstand, of het klimmen, maar omdat de lucht ijl is ga je bij de minste inspanning al voelen dat je bezig bent met hardlopen in een enorm tempo!!! Petteke af hoor! -
03 Maart 2014 - 12:42
Gerrit En Wilma:
Goh wat zal dat een overweldigend gevoel hebben gegeven daar zo boven op de top! Goed hoor!! echte trochsetters zijn jullie, dat wisten we al maar kan nu wel even gezegd worden., we leggen maar even een virtuele rode loper uit voor jullie. Pole pole maar weer.
liefs gerrit en wilma -
03 Maart 2014 - 12:42
Olga Vellinga:
Wauw...gefeliciteerd met het halen van de top!!!goh dat is wel heeeel zwaar een Elfstedentocht na de Nijmeegse vierdaagse!!...respect..ik doe het jullie zeker niet na...maar een geweldige prestatie zeg..wat zullen jullie trots op jezelf zijn..en terecht! He lekker genieten nog vd safari!! Lfs Olga -
03 Maart 2014 - 14:19
Dave:
Inge, Peter en Reina,
Fantastisch, GEWELDIG!!!!!! woorden schieten te kort,wat een prestatie. we zijn trots op jullie. Nu lekker genieten van de safari.
Warme groet,
Finnie & Dave
-
03 Maart 2014 - 17:51
Saakje:
phoe hé.... ik word al moe als ik het lees.... super prestatie... petje af!!!
en wat een avontuur... -
03 Maart 2014 - 19:17
Sietske:
Toppie! Geweldig hoor!! -
03 Maart 2014 - 21:26
Ruth:
Echte toppers zijn jullie en nu maar genieten van de safari -
04 Maart 2014 - 05:26
Doreen:
Top Prestatie en een geweldig ervaring!!!
Heb genoten van je verslag. -
04 Maart 2014 - 06:06
Hilde:
Waanzinnig! Wat een geweldige prestatie. Jullie hebben het gehaald.
-
04 Maart 2014 - 11:32
Henk:
Geweldige prestatie! Gefeliciteerd. -
04 Maart 2014 - 23:14
Ngoc Yen:
Goed gedaan!! Trots op jullie! Gefeliciteerd! -
05 Maart 2014 - 09:25
Remy:
Hartsikke goed gedaan alle 3.
Ben blij dat je niet van de berg afgerold bent anders hadden we deze verslagen niet kunnen lezen!!!
-
08 Maart 2014 - 13:12
Monique:
Wat zijn jullie toppers! Super. Geniet nu maar van de safari.... Xx -
09 Maart 2014 - 14:32
Bokito Onslow:
FANTASTICO !!!! KAMPIOENEN !!! ALLE 3 STERREN !!!
Lees nu pas jullie geweldige verhalen. (via whats-app wel op de hoogte gebleven)
VET was de foto op de top met de AJAX vlag op de dag dat we WEER van die kakkerlakken wonnen.
Nederige groet,
G & H
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
